eerste indruk
Blijf op de hoogte en volg Mart
27 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Ja, bij de wandeling over het vliegveld Zanderij valt een warme deken over je en die gaat niet af tot je weer in het Vliegtuig naar Nederland stapt.
Onderweg hebben Katja en ik de brieven gelezen die mijn ouders schreven aan 'hun' ouders over het 'dagelijks leven dat ze in Suriname hadden, toen ze hier drie jaar woonde.
We waren helemaal in de stemming. Het wordt dus ook een tocht met zoeken naar verborgen herinneringen.
Eerst naar ons, prima, huis wat we hier gehuurd hebben. Heerlijk!
In de stad rond gebanjerd en eerste indrukken opgedaan. Awara's gegeten, waarvan de smaak me veel doet. Goed naar al die verschillende mensen gekeken. Het is echt een moksi, en geen foto's van hen kunnen maken. De mensen willen het ECHT niet. Zelfs een 'overall' foto op de markt leverde veel boze kreten en gezichten op!
In één van de brieven staat:" We hebben ontdekt, dat Martje bang is voor blanken. Iedere keer als er één bij ons komt, kruipt ze gillend zo ver mogelijk weg. Maar Jan kan de vieste, oudste, tandelooste neger in zijn auto laden om een lift te geven en ze blijft allerliefst".
En ook: " Als het zo doorgaat, weet ik niet waar het naar toe moet; ze legt het met alle mannen aan. Laatst zat ze achter in de auto met onze twee arbeiders, ze zat in haar stoeltje, dat aan de leuning hangt. Toen ik omkeek, had ze allebei een arm om hun nek geslagen en maar gilletjes slaken...".
De stad is zoals ik dacht dat hij zou zijn. Grote oude houten huizen, en relaxte mooie mensen.
Wordt vervolgt
Onderweg hebben Katja en ik de brieven gelezen die mijn ouders schreven aan 'hun' ouders over het 'dagelijks leven dat ze in Suriname hadden, toen ze hier drie jaar woonde.
We waren helemaal in de stemming. Het wordt dus ook een tocht met zoeken naar verborgen herinneringen.
Eerst naar ons, prima, huis wat we hier gehuurd hebben. Heerlijk!
In de stad rond gebanjerd en eerste indrukken opgedaan. Awara's gegeten, waarvan de smaak me veel doet. Goed naar al die verschillende mensen gekeken. Het is echt een moksi, en geen foto's van hen kunnen maken. De mensen willen het ECHT niet. Zelfs een 'overall' foto op de markt leverde veel boze kreten en gezichten op!
In één van de brieven staat:" We hebben ontdekt, dat Martje bang is voor blanken. Iedere keer als er één bij ons komt, kruipt ze gillend zo ver mogelijk weg. Maar Jan kan de vieste, oudste, tandelooste neger in zijn auto laden om een lift te geven en ze blijft allerliefst".
En ook: " Als het zo doorgaat, weet ik niet waar het naar toe moet; ze legt het met alle mannen aan. Laatst zat ze achter in de auto met onze twee arbeiders, ze zat in haar stoeltje, dat aan de leuning hangt. Toen ik omkeek, had ze allebei een arm om hun nek geslagen en maar gilletjes slaken...".
De stad is zoals ik dacht dat hij zou zijn. Grote oude houten huizen, en relaxte mooie mensen.
Wordt vervolgt
-
27 Maart 2014 - 21:32
Willem:
Mart, schrijf verder!! -
27 Maart 2014 - 21:58
Loes:
Wat bijzonder dat al die brieven er nog zijn en om ze samen te lezen. Te lezen hoe je daar als klein kind was en deed. Voor je moeder ook bijzonder om al die plekken terug te zien. Een reis vol herinneringen voor jullie. Mooi voor Katja om daar bij te zijn! -
28 Maart 2014 - 00:45
Anna:
ge-wel-dig!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
