Ja, zoals vorig jaar mijn 2de reis naar Zweden ging om Anna weg te brengen, ga ik nu mijn één na laatste reis weer met Katja naar Zweden om Anna mijn auto te brengen zodat zij terug kan verhuizen met Katja (en Thijs) hun hulp.
Ik wordt door Anna en Alexander op Luchthaven Oslo afgezet nadat we een nachtje hebben wild gekampeerd onder de rook van dat vliegveld.
Een groep van 5 komt daar aan om samen mee verder te reizen naar Rjukan. We slapen hier een nachtje in zo'n leuk steenrood, okergeel of oudblauw houten huisje om de volgende dag met het gondeltje boven op de "Hardangervidda" afgezet te worden waar onze 2 weken durende tocht kan beginnen.
Het is pestweer. Het regent flink en we zien niet veel door de mist. De rugzak is pittig zwaar, al het eten en brandstof is verdeelt.
De eerste avond en nacht blijft het regenen en zet er een wind op die de tenten maar nauwelijks kunnen weerstaan. We eten knus op elkaar gepakt in de enige redelijke grote 2 persoonstent die mee is.
Na alles kledder te hebben opgepakt en weer een groot deel van de dag tot op het draad te zijn nat geregend en een frisse rivier doorwading besluiten we de hut overnachting van morgen te ruilen met een hut vandaag. Heerlijk even alle spullen in een dryingroom en zelf bijkomen met een drie gangen maaltijd en een bierje (van €8,50)
De hemel breekt open en de temperatuur loopt op tot dik boven de 20 graden, Yes, dit is ook Noorwegen. De korte broek kan aan we hebben er zin in. Door rivieren is nu niet erg!
Maar behalve wind en regen wordt dit gebied ook geplaagd door muggen, dazen en knutjes. s' Avonds bij de tenten in de zon, die maar niet onder wil gaan, is het met dik DEET smeren net uit te houden. We zwemmen naakt in het meer!
Wat een ruimte, wat een stilte en een 'back to basic'.
Helaas op dag 5, zet ik een soort misstap en heb een zweepslag in mijn rechterkuit. AUW dat is niet leuk. Strompel de rest van de dag (16km) naar de hut (Sandhaug) die toch al op het programma stond. Hier zouden we een rustdag houden en er een nieuwe voedsel voorraad ingeladen worden.
Voetbal uitslagen komen tot ons, Nederland ligt eruit.
Helaas voor mij blijkt het uit met de pret. Met de groep gaan we wederom zeer zwaar bepakt naar een Parking 15 km verderop, waar ik op de bus kan worden gezet. De groep, die mij natuurlijk heel erg zal missen, haha, gaat door naar ijskap, fjord en ander moois.
Ik ga per bus en liftend naar Geilo waar ik mijn tentje op de enige camping zet.
Hier staat al een tent van een NL fietser en even later arriveert nog een stel Nederlanders op de fiets. We hebben met een vieren een reuze gezellige avond.
Op de zondag kan ik geen dokter bezoeken, dus blijf nog een dag en nacht in de blakende zon, op de camping om maandag 8.00 uur bij het medisch centrum op de stoep te staan. Ik wil nu wel zo snel mogelijk terug naar huis, waar Anna, Katja en Thijs inmiddels ook weer naar toe op weg zijn.
Het duurt even maar een arts stuurt een briefje naar de verzekering en ik mag richting vliegveld. Hier nog een nacht in een hotel.
Ik kan alles gelukkig zelf maar het lopen met nog steeds die zware rugzak, gaat niet helemaal makkelijk, ik voel mijn kuit.
Dinsdag 15 juli ben ik weer thuis.
Ik heb gelukkig, ondanks dat ik maar de helft van de reis heb gemaakt ,denk ik, toch wel een goeie indruk van de Hardangervidda gekregen.